Agur lagunok, zorte on!

Urte osoan gure proiektua eraikitzeko lanean buru belarri aritu gara. Antzezlana prestatzeaz gain   blog eta sites bat zabaldu egin genuen ere. Hauetan prozesua eta bizitako esperientziak jaso genituen. Kurtsoa bere amaierara heldu denez, blog honi bukaera ematea beharrezkoa da, horretarako, hurrengo lerroetan  bizitako prozesuaren laburpena ikusi ahal izango duzue:

Bloga zabaldu genuen lehenengo egunean esaldi batekin zabaldu genuen:

Urte berri bat, ikaskide berdinak, leku berdinean... -

Gorringo Star, 2016

Eta egia zen, berria zen bakarra momentu horretan urtea zen eta ez genekien etorriko zen guztia nola biziko genuen. Lehengo asteetan estrés handia bizi izan genuen baina pixkanaka sentimendu horiek positiboagoak bihurtzen hasi ziren. Bide positibo horretan murgilduta geundela, gure sorkuntza prozesua hasi zen, gure lehengo ekoizpenak sortuz; dokumentala, atrezzoa eta abar.

Baina poztasun momentu horiek gutxi iraun zuten, talde lanean aritu ginen, eta zenbait arazo genituela konturatu ginen; zer egin behar genuen bagenekien baina gure ibilbidea ezin genuen zehaztu iritzi desberdin gehiegi genituelako. Ondorioz Alaitzek emandako Carlos Iñonen testu baten  (vectores del cono invertido), talde terapia egin genuen, gure rolak pixka bat banatuz eta taldearen funtzionamendua asko hobetuz. 

Behin taldearen egoera apur bat hobetu arren, lanean jarraitu genuen, testuak landu genituen, dokumentuak idatzi, sitean eduki gehiago sartu genuen, logoa eta eslogana sortu genituen, pertsonaiak eta abar. 

Baina, dena hain ondo zihoan momentuan praktiketara joan ginen. Praktikak, leku desberdinetan egin genituen, Gasteizen, Aramaion, Aretxabaletan, Matienan, Galdakaon eta Bilbon. Taldekide batzuk, dramatizazioa nola lantzen zen ikusteko aukera izan genuen; esaterako, eskola batean, itzal txinatarrak. Horrez gain,  abestiak modu desberdinetan dramatizatzen zituztela ere ikusteko aukera izan genuen.

Praktikaldian oso gustora egon arren, bukatzeko eguna heldu zen eta, unibertsitatera bueltatzera tokatu zitzaigun. Buelta gogorra egin zitzaigun eta gainera, lehenengo egunean gure kezkak eta zalantzak argitzea beharrezkoa ikusten  genuen, gure antzelanarekin aurrera egiteko. Horretarako,  dinamika baten bidez  ideia zaparradak batuz, esku artean geneukaguna antolatzeko lagungarria izan zen.

Behin zalantzak argitu ondoren eta egin beharreko guztia jakinda,   lanari gogor ekin genion eta gure antzezlanerako ideia desberdinak hartzen joan ginen. Horretarako, teatro paraisoko antzezpen bat ikusi genuen, eta  bertako aktoreekin hainbat esperientzia bizitzeko aukera izan genituen.

Lanean fin aritu ginen bitartean azkenengo asteak heldu ziren eta horrekin batera entseguei hasiera eman genien. Entseguak egiten genituen bitartean  antzerkiaren atal garrantzitsuenak dokumentatzen joan ginen.
 
Amaitzeko gure antzelana antzeztu eta emaitzarekin oso pozik gelditu garela esan beharra dugu, urte osoan egindako lana publikoari helaraztea lortu dugulako.

Antzerkia

Oraingo honetan gure azken lanaren inguruan hitz egingo dugu. Hilabete hauetan hainbeste lan egin eta gero momentua heldu da, hau da, antzezteko momentua iritsi da. Asteazkena, urduritasunez beteriko eguna izan zen . Lehenengo antzerkiak hasi ziren, eta ikusle moduan aritzeak, gure burua momentu hartan kokatzeak ekarri zuen. Gure kideak bizi ari ziren nerbioak eta azken prestakuntzak hurrengo egunean biziko genituela ohartu ginen.

Osteguna heldu zen, gure antzezlanaren eguna. Goizeko lehen ordutik ezinegona nabaria zen gure gorputzetan eta entsegua egiteko beharra sumatzen genuen momentu oro. Segurtasun eza handia sentitu genuen eta azkenengo prestakuntzak egin genituen. Irakasleei hurbildu eta antzerkia egin baino lehen entsegu bat egitea nahi genuela esan genien. Erantzuna, baiezkoa izan zen baina ostegunean antzeztu behar zuten beste talde batekin konpartitu behar izan genuen. Haiek, lehenengoak izan ziren, modu honetan gure atrezzoa prestatua egongo zen geroko. 

Denbora pasatu eta arazoak sortu ziren elementu ezberdinekin, beraz, beste taldearen entsegua luzatu egin zen. Horrek, kaltea ekarri zuen gure taldera, ezin izan genuelako entsegu oso bat egin. Gainetik birpasatu genuen gure antzerkia eta bat-batean gure ikusleak etorri ziren. Gure burua seriotasunean kokatu eta hasi ginen. Dena oso azkar pasatu zela gogoratzen dugu, hainbeste bider errepikatu izana eta momentuko urduritasunak, antzerkia bolada baten pasatu zela dirudi. 

Esan beharra daukagu, emaitzarekin oso ondo sentitzen garela eta lan gogorra egin dugula uste dugu. Hona hemen egindako antzerkairen argazki batzuk.

Azken txanpa!!

Aste bat igaro da eta hemen gaituzue berriro!!

Kurtsoko azken astea dugu unibertsitatean, eta jada urduritasunak nabaritzen hasiak dira. Aste honetan azkenengo entsegua eta antzerkiaren aurkezpena daukagu. Gure proiektua bere amaierara heltzen ari da eta egia esan, alde batetik gogotsu gaude, baina beste batetik oso urduri. Izan ere, orain arte izandako entseguetan gauza batzuk ez dira guk nahi bezala atera. Beraz, azkenengo entseguan dena ondo antolatuta eta prest utzi behar dugu, proiektuaren aurkezpenean dena ondo irten dadin. 

Antzezlaneko atrezzoari dagokionez, oraindik ere gauza batzuk amaitzear ditugu, baina zorionez, azkar bukatu ditzakegun gauzak dira, konplexutasunik gabekoak. Pertsonaien janzkerak ordea, amaituta dauzkagu, eta horrek ere atrezzoko objektuetan zentratzeko aukera gehiago ematen digu. 

Lan idatziei dagokienez, aipatu beharra daukagu proiektuaren inguruko lana amaituta dagoela, nahiz eta oraindik zuzenketa batzuk burutu behar izan. Hala ere, Hizkuntza Plastiko eta Ikusizkoa izeneko irakasgaian, lan bat amaitzear daukagu, eta honek ere gure estresa areagotzen du. 

Laburbilduz, aste hau nahiko estresantea izango dela sumatzen dugu, gelditzeko aukerarik emango ez diguna. Beraz, arnasa sakon hartzea eta guztiari ahal den moduan aurre egitea tokatzen zaigu, dauzkagun indar guztiak ateraz. 

Antzezlanaren aurkezpena aste honetan izango denez, honen sipnosia utziko dizuegu ondorengo lerroetan, baina benetan zer gertatzen den ikusi nahi baduzue, ostegunean eguerdiko 14:00etan, Hezkuntza eta Kirol fakultateko gimnasioan itxaroten zaituztegu. Besterik gabe, aipatu moduan, hona hemen sipnosia: 

Egun batean protagonistaren gurasoak janari bila joan ziren. Txoria bakarrik zegoela, haize bolada batek bere habia basoan barrena eraman zuen. Noraezean sentitzerakoan bere gurasoen falta sumatu zuen. Hain txikia zenez ez zekien hegan egiten eta basotik ibiliz haien bila abiatu zen. Bidean barrena pertsonaia desberdinekin topo egin zuen eta hauek haien laguntza eskaini zioten autonomia mota desberdinak azalduz.